Tijdens een wandeling beleefden we een bijna-valmoment met een van mijn cursisten. Ze struikelde en dreigde voorover te vallen, maar met een vleugje gratie wist ze zichzelf op het laatste moment overeind te houden. Een collectieve schrik golfde door ons heen, want het leek erop dat ze een pijnlijke val zou maken. Echter, tot onze grote verrassing, bleef ze overeind. Terwijl anderen in haar situatie wellicht zouden mopperen in de trant van “Shit, daar ging ik bijna!” of “Wat een stom/slecht wegdek!”, kwam uit haar mond de zin: “Wat goed van mezelf dat ik me zo heb hersteld!”
De oprechte positiviteit en blijdschap die ze uitstraalde, bezorgde bij iedereen een lach op het gezicht, en vrolijk zette ze de wandeling voort.